Simone
《兰亭序》 永和九年，岁在癸丑，暮春之初，会于会稽山阴之兰亭，修禊事也。群贤毕至，少长咸集。此地有崇山峻岭，茂林修竹；又有清流激湍，映带左右，引以为流觞曲水，列坐其次。虽无丝竹管弦之盛，一觞一咏，亦足以畅叙幽情。是日也，天朗气清，惠风和畅，仰观宇宙之大，俯察品类之盛，所以游目骋怀，足以极视听之娱，信可乐也。夫人之相与，俯仰一世，或取诸怀抱，晤言一室之内；或因寄所托，放浪形骸之纯侍毁外。虽取舍万殊，静躁不同谈并，当其欣于所遇，暂得于己，快然自足，不知老之将至。及其所之既倦，情随事迁，感慨系之矣。向之所欣，俯仰之间，已为陈迹，犹不能不以之兴怀。做备况修短随化，终期于尽。古人云：“死生亦大矣。”岂不痛哉！每览昔人兴感之由，若合一契，未尝不临文嗟悼，不能喻之于怀。固知一死生为虚诞，齐彭殇为妄作。后之视今，亦犹今之视昔。悲夫！故列叙时人，录其所述，虽世殊事异，所以兴怀，其致一也。后之览者，亦将有感于斯文。《lán tíng xù 》 yǒng hé jiǔ nián ，suì zài guǐ chǒu ，mù chūn zhī chū ，huì yú huì jī shān yīn zhī lán tíng ，xiū xì shì yě 。qún xián bì zhì ，shǎo zhǎng xián jí 。cǐ dì yǒu chóng shān jun4 lǐng ，mào lín xiū zhú ；yòu yǒu qīng liú jī tuān ，yìng dài zuǒ yòu ，yǐn yǐ wéi liú shāng qǔ shuǐ ，liè zuò qí cì 。suī wú sī zhú guǎn xián zhī shèng ，yī shāng yī yǒng ，yì zú yǐ chàng xù yōu qíng 。shì rì yě ，tiān lǎng qì qīng ，huì fēng hé chàng ，yǎng guān yǔ zhòu zhī dà ，fǔ chá pǐn lèi zhī shèng ，suǒ yǐ yóu mù chěng huái ，zú yǐ jí shì tīng zhī yú ，xìn kě lè yě 。fū rén zhī xiàng yǔ ，fǔ yǎng yī shì ，huò qǔ zhū huái bào ，wù yán yī shì zhī nèi ；huò yīn jì suǒ tuō ，fàng làng xíng hái zhī wài 。suī qǔ shě wàn shū ，jìng zào bú tóng ，dāng qí xīn yú suǒ yù ，zàn dé yú jǐ ，kuài rán zì zú ，bú zhī lǎo zhī jiāng zhì 。jí qí suǒ zhī jì juàn ，qíng suí shì qiān ，gǎn kǎi xì zhī yǐ 。xiàng zhī suǒ xīn ，fǔ yǎng zhī jiān ，yǐ wéi chén jì ，yóu bú néng bú yǐ zhī xìng huái 。kuàng xiū duǎn suí huà ，zhōng qī yú jìn 。gǔ rén yún ：“sǐ shēng yì dà yǐ 。”qǐ bú tòng zāi ！měi lǎn xī rén xìng gǎn zhī yóu ，ruò hé yī qì ，wèi cháng bú lín wén jiē dào ，bú néng yù zhī yú huái 。gù zhī yī sǐ shēng wéi xū dàn ，qí péng shāng wéi wàng zuò 。hòu zhī shì jīn ，yì yóu jīn zhī shì xī 。bēi fū ！gù liè xù shí rén ，lù qí suǒ shù ，suī shì shū shì yì ，suǒ yǐ xìng huái ，qí zhì yī yě 。hòu zhī lǎn zhě ，yì jiāng yǒu gǎn yú sī wén 。 （麓禾译）给分罢！
